Terwijl ik terugloop naar het centraal station heb ik het gevoel alsof ik belaagd wordt door allerlei visuele prikkels die om mijn aandacht strijden. Volle etalages, neonreclame, afvalemmers, elkaar fotograferende toeristen en rinkelende trams. Dan wordt mijn oog naar de overkant van de straat getrokken. Daar, temidden van van de andere etalages, zie ik een witte ruimte. Deze etalage ademt rust uit. Mijn oog dwaalt door deze ruimte, een soort kijkdoos, en ontdekt witte verschijningsvormen. Ik steek de straat over om dit nader te bekijken. Grote papieren 'doeken' hangen daar zacht zwevend in de ruimte, het oogt kwetsbaar.... Er zijn vrouwfiguren uit het papier gesneden. Waar staan zij voor?
Welkom in de papieren wereld van Ellen Faber.
Dit visioen verscheen voor mijn ogen toen ik me uitgenodigd voelde om groot te dromen. Als ik nu naar dit droombeeld kijk, is het meer vergrotend dromen. Het is een 'papieren project' d.w.z ik kon een voorstel (via de mail, haha niet eens op papier) insturen. Op dat moment was ik bezig met het maken van kijkdozen voor op de vensterbank. De kartonnen doos is het kader, de wereld waarbinnen zich iets afspeelt. Dit wordt visueel gemaakt d.m.v een uitgesneden vrouwfiguur. Het leek me super om levensgroot te maken. Maar nu lijkt het bij een droom te blijven en dromen vervagen of....
Zou deze droom werkelijk kunnen worden? En kun jij me hierbij helpen?
